Πρέπει ένας ερασιτέχνης οινοποιός να εμβαθύνει στην κατανόηση της δομής και της λειτουργίας των ζυμών ;
Πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι ένα άρθρο για την χημική σύσταση και την λειτουργία των διαφόρων οργάνων των ζυμών ;
Σε τι θα βοηθήσει τον ερασιτέχνη οινοποιό να φτιάξει ένα καλύτερο κρασί ;
Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα έρχονται στην επιφάνεια κάθε φορά που αντιμετωπίζω δυσκολία να εξηγήσω στους πελάτες του εργαστηρίου πόσο σημαντικό είναι για την επιτυχή κατάληξη της προσπάθειας τους και την αποφυγή δυσάρεστων εκπλήξεων ο έλεγχος της θερμοκρασίας , η παροχή οξυγόνου , τα πρόσθετα θρεπτικά συστατικά η έγκαιρη επέμβαση και όλες εκείνες οι απαραίτητες ενέργειες κατά την διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης.
Η αντίδραση της πλειονότητας των επίδοξων οινοποιών σε αυτές τις επισημάνσεις είναι κοινή "Έλα μωρέ αφού έτσι έκανα και πέρσι και δεν είχα πρόβλημα" . Πιστεύουν ότι όλα αυτά δεν τους αφορούν. Στο δικό τους κρασί δεν θα παρουσιαστούν προβλήματα. Μέχρι να παρουσιαστούν.
Μοιάζει με την περίπτωση των μεγάλων chateaux του Μπορντώ στην Γαλλία που πίστευαν ότι τα οξικά βακτήρια δεν πάνε στα δικά τους σπουδαία κρασιά αλλά μόνο στα κρασιά μικρότερων chateaux που φτιάχνουν κρασιά ευρείας κατανάλωσης.
Η απάντηση προφανώς στα αρχικά ερωτήματα είναι πως ναι. Πρέπει να γνωρίζουν πως λειτουργεί και ποια είναι η δομή των ζυμών και των σημαντικότερων οργάνων τους. Γιατί πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι οι ζύμες δεν είναι σαν τα αυτοκίνητα.
